Η αρχή

Το μπουζούκι με μάγεψε με τον ήχο του. Αυτή του η πενιά με τάραξε. Έτσι πήρα απόφαση να βαδίσω προς αυτόν το δρόμο. Ξεκίνησα με τη σκέψη οτι θα έχω έναν ακόμη σύντροφο στη ζωή μου και τώρα,μετά απο ενάμιση χρόνο " τριβής "με το όργανο,βλέπω ότι αποτελεί φίλο που χαίρεται στις χαρές μου και με στηρίζει στις " μαύρες " μου. Δέν ξέρω τι θα έκανα χωρίς αυτό. Γυρνώντας απο το σχολείο πιάνω αμέσως το μπουζούκι. Στο μυαλό μου γυρίζουν συνέχεια μουσική και στίχοι,χάνομαι για λίγο-λέμε τώρα-και επιστρέφω. Δεν θεωρώ το μπουζούκι ανώτερο απο τα υπόλοιπα μουσικά όργανα και  το λέω αυτό για να δικαιολογήσω τον ενθουσιασμό μου όταν μιλάω γι΄ αυτό. Η αγάπη μου για το λαικό και ρεμπέτικο τραγούδι έχει ξεκινήσει απο παλιά,τότε έπαιζα κιθάρα και δεν μου είχε έρθει η επιθυμία να ασχοληθώ με το μπουζούκι. Σε ηλικία 12 ετών ξεκινάω να γράφω στίχους κάτι που συνεχίζω  να κάνω μέχρι σήμερα. Πιάνοντας λοιπόν το μπουζούκι θέλησα να δώσω μελωδία σε αυτούς τους στίχους. Έτσι ένιωσα να ενώνονται μέσα μου δύο πράγματα που αγαπώ πολύ. Πολλές φορές σκέφτομαι το μπουζούκι και τη σχέση που θα έχω με αυτό μετα από χρόνια..Δέν ξέρω πως θα το βλέπω αλλά αυτή είναι η μαγεία της ζωής. Εάν γνωρίζαμε τι θα γίνει στο μέλλον τότε η ζωή μας δεν θα είχε νόημα.